დავით გაფრინდაშვილი, იგივე ბზიკო "პრაიმ ჰაუსში" იმ დროს შევიდა, როცა მის მიმართ ბევრი უარყოფითად იყო განწყობილი. მათი ასეთი დამოკიდებულების მიზეზი ბზიკოს და თი მაჭავარიანის დაშორება გახლდათ... ამჟამად რა ხდება ბზიკოს ცხოვრებაში, როგორ შეიცვალა სიტუაცია და რა მოხდა მანამდე? - ჩვენი რესპონდენტი გულახდილად გვესაუბრა:
- პროექტის დასრულების შემდეგ გარეთ ცხოვრების გაგრძელება იმაზე რთული აღმოჩნდა, ვიდრე წარმომედგინა, რადგან ნებისმიერ შემთხვევაში, რეალითი შოუს მონაწილეები, რომელი პროფესიის წარმომადგენლებიც უნდა ვყოფილიყავით და როგორი წარმატებისთვისაც უნდა მიგვეღწია, ხალხისთვის "პრაიმჰაუსელებად" დავრჩით. ამ საზოგადოებაში ჩემი პროფესიით ადაპტაცია ძალიან გამიჭირდა, რადგან ყველა მაინც პროექტთან გვაკავშირებს. "პრაიმ ჰაუსიდან" ეგზისტენციალური კრიზისით გამოვედი: იქაურობას მიჩვეული, საბოლოო ჯამში, ვეღარც იმას ვიღებ, რასაც იქ ვიღებდი, ვეღარც - იმას, რასაც მანამდე გარეთ ვიღებდი. ამის საფუძველზე, ჯერჯერობით, ცოტა არ იყოს, ეს წელი არეულად დამეწყო (იღიმის).

- პროექტში შესვლამდე რას საქმიანობდით?

- პროფესიით წამყვანი, ანიმატორი და დიჯეი ვარ. 13-წლიანი კარიერა მაქვს, აქედან 4 წელი - საქართველოში, დანარჩენი კი სხვა ქვეყნებში გავატარე. სამშობლოში პანდემიის დროს ჩამოვედი. და მას მერე აქ ღონისძიებებზე მუშაობას აქტიურად ვაგრძელებ, როგორც ბავშვებთან, ასევე - უფროსებთან და ადამიანების განწყობის ამაღლებაზე ვზრუნავ.

- ამ სამუშაო სფეროში როგორ მოხვდით, რატომ დაინტერესდით?

- ჯერ კიდევ 14 წლის ვიყავი, როდესაც ჩემმა ერთ-ერთმა მეგობარმა, ვისაც თეატრში მუშაობა ახალი დაწყებული ჰქონდა, სამსახურში წამიყვანა, რომ უბრალოდ, მუშაობის პროცესისთვის მეყურებინა. მაშინ თეატრს გამოძახების სერვისი ჰქონდა - მხოლოდ ბავშვებისთვის მუშაობდნენ. ისე მოხდა, რომ ადამიანი დააკლდათ და მე, სრულიად გამოუცდელმა, ჯამბაზის ფორმაში გამოწყობილმა ვიმუშავე. ზუსტად მახსოვს, ჩემი ჰონორარი 5 ლარს შეადგენდა. მას შემდეგ არ გავჩერებულვარ, განვითარების სხვადასხვა საფეხური გავიარე...

- ოფიციალური განათლებით, რომელი პროფესიის წარმომადგენელი ხართ?

- დრამის მსახიობი. თეატრალური უნივერსიტეტი დავამთავრე. თეატრალურში იმიტომ ჩავაბარე, რომ უბრალოდ, განათლება მიმეღო. საქართველოში ამ პროფესიის გაგრძელება იმაზე რთული ყოფილა, ვიდრე წარმომედგინა. ყოველთვის ვამბობ, - ერთადერთი, რაც არ მინდა, ისაა, რომ ჩემმა შვილმა საქართველოში ხელოვნების სფერო აირჩიოს, რადგან ფინანსური კუთხით, ყველაზე დაჩაგრული პროფესიის წარმომადგენლები ვართ. მიუხედავად ამისა, თუ ოდნავ მშრომელი, მიზანდასახული ადამიანი ხარ, გიწევს სხვადასხვა საქმეს მიედ-მოედო, ამის საფუძველზე საკუთარი სურვილიც დაიკმაყოფილო და ფინანსურადაც მყარად იყო.

- უცხოეთში სად გიმუშავიათ?

- სულ 3 ქვეყანაში ვმუშაობდი: თურქეთში, ეგვიპტესა და ჩინეთში. თავდაპირველად თურქეთში გავემგზავრე. იქ ვმუშაობდი, როგორც უბრალოდ ანიმატორი საბავშვო მინი-კლუბში. 2-3 თვის შემდეგ, უკვე ღამის შოუს წამყვანი გავხდი, რაც იმ ქვეყანაში კარიერულადაც და ფინანსურადაც დიდი წარმატებაა... ეგვიპტიდან საქართველოში დავბრუნდი, დაახლოებით 1 წელიწადში კი ჩინეთში გავემგზავრე. იქ ერთ-ერთი დიდი ღამის კლუბის "ივენთ ჰოსტი" და დიჯეი ვიყავი. იქიდან "კოვიდის" გავრცელების დროს გამოგვიშვეს. სიმართლე გითხრათ, პანდემია რომ არ ყოფილიყო, ალბათ, ჩინეთიდან წამოსვლას დიდხანს არ გადავწყვეტდი, რადგან კარიერული განვითარების თვალსაზრისით და ფინანსური კეთილდღეობისთვისაც იქ ყოფნა ჯობდა...

- გვიამბეთ, ჩინეთში როგორი რეჟიმით მუშაობდით?

- იქ ყოფნა რთული იყო. ბევრი მეკითხება ხოლმე, - ჩინეთში ესა და ეს ღირსშესანიშნაობა ნანახი გაქვსო? საერთოდ არაფერი მინახავს, რადგან მუშაობას ღამით ვიწყებდი, დილით ვასრულებდი. კლუბშივე, საერთო საცხოვრებელში (-2 სართულზე) ვცხოვრობდით. ეს ყველაფერი რუტინული იყო. უბრალოდ, ჩემს სურვილებს ვიკმაყოფილებდი, რაც საქართველოში ძალიან მაკლდა, ანუ ყოველდღიური სამუშაო რეჟიმი და იმ საქმის კეთება, რაც მიყვარს, პლუს - ისეთი შემოსავალი, რომ ადამიანს შრომა გიღირდეს და შემოსავლის დამატებით წყაროებზე ფიქრი აღარ გიწევდეს... ჩინეთში დაახლოებით 7 თვე გავატარე.

- ასეთმა მშრომელმა ადამიანმა დაოჯახება როდის მოასწარით?

- 19 წლის ვიყავი, როცა ჩემი შვილი ლუკასი დაიბადა. ამ ეტაპზე მასთან ურთიერთობას კვირაში რამდენიმე დღით ვახერხებ: რაკი აუტიზმის სპექტრის მქონეა, ჩემთან ვერ წამოვიყვან. ის სპეციფიკურ მოვლას და გარკვეული საკითხების სწორად ცოდნას საჭიროებს. "მშრომელი ბიჭი" სწორად აღნიშნეთ: ვერც საქართველოში გავჩერდი, სულ ჩემი გეგმები მქონდა, გადარჩენისთვის ვიბრძოდი. ამიტომ იმის ფუფუნება არ მქონია, რომ შვილთან ერთად, აუტისტური სპექტრის მქონე ბავშვთა ცენტრში მევლო და მესწავლა. ახლა ვაკითხავ ხოლმე და კვირაში 2-3 დღეს მასთან ვატარებ. ამ ეტაპზე, ჩვენი ურთიერთობა სულ ეს არის. ლუკასი პირველი მეუღლისგან მყავს. ჩვენი დაოჯახება ძალიან უცბად მოხდა. ვინც "პრაიმ ჰაუსს" უყურებდა, თითქმის ყველამ გაიგო, რომ მშობლების სახლიდან ნაადრევი ასაკიდან წამოსული ვარ. გარკვეული პერიოდი მარტომ გამოვიარე: სამსახური, კარიერა, თავის გადარჩენა, ფინანსებზე ნერვიულობა... როგორც კი პირველი ურთიერთობა დავიწყე, ვიფიქრე, მარტო ცხოვრებას აღარ გავაგრძელებ. რაღაცნაირად, საქმეს და პირადს დავაბალანსებ-მეთქი. მაშინ ცხოვრება მარტოს რომ გამეგრძელებინა, შეიძლება დღემდე ისევ მარტო ვყოფილიყავი და მხოლოდ კარიერაზე მეზრუნა - კარიერისტი ვარ. ოჯახის დანგრევის მიზეზი მაინც ეს აღმოჩნდა: საქმეში ერთ ადგილას გაჩერება არ შემიძლია. სულ განვითარებისკენ ვისწრაფვი, მომთაბარე ცხოვრების სტილს მივყვები. ოჯახურ ურთიერთობაში ბევრ პრობლემას მიქმნიდა თუნდაც ჩემი სამუშაო რეჟიმი: მოგეხსენებათ, დიჯეიც და "ივენთის" წამყვანიც დღისით ვერ იმუშავებს, ანუ ღამის თენება მიწევდა. ამიტომ ურთიერთობა მალევე დაგვენგრა.

- თუმცა მას მერე, კიდევ ორჯერ დაოჯახდით...

- (იცინის) მეორედ რაც იყო, "დაოჯახება" არ ჰქვია. უბრალოდ, ჩვენს ქვეყანაში ისე ხდება, რომ ვისთან ერთადაც იცხოვრებ, ავტომატურად "მეუღლეს" არქმევენ. რეალურად, ხელი მოწერილი მქონდა პირველ მეუღლესთან, მესამესთან კი - ჯვარი დაწერილი. მეორესთან უბრალოდ, ურთიერთობაში ვიყავი, თანაცხოვრების რეჟიმით. საკუთარი ბიზნესი გვქონდა... მოკლედ, ასე, რაღაცნაირად, 3 ქორწინება "მომაკრეს", თორემ რეალურად, დაოჯახებული ორჯერ ვიყავი.

- სწორედ მესამე ქორწინების, რომელიც თი მაჭავარიანთან გაკავშირებდათ, დანგრევისას შეხვედით რეალითი შოუში, დიდი აჟიოტაჟის ფონზე. დღეს თქვენ და თის რაიმე სახის ურთიერთობა გაქვთ?

- ჩვენს ურთიერთობას ვერც "ძალიან ცივილიზებულს" დავარქმევ, ვერც - "ქაჯურში გადასულს". სტანდარტულად, არის საკითხები, რომლებიც ჯერჯერობით, ერთად გვაქვს მოსაგვარებელი, გარკვეული ვალდებულებების მხრივ. კომუნიკაცია ამ დონეზე გვაქვს, თუმცა რამდენი წელიც უნდა გავიდეს, ჩემი მხრიდან ეს ურთიერთობა გულით, სულით, მოკითხვის დონეზე იქნება. ცხოვრება გრძელდება. ყველას ჩვენი გზა, არჩევანი გვაქვს. ღმერთმა ყველას ხელი მოუმართოს, ბედნიერად ამყოფოს...

- როგორც ამბობდნენ, თის უღალატეთ, რაც მგონი, შოუში ყოფნისას თქვენც დაადასტურეთ... განაგრძეთ კითხვა